Έχουν περάσει «μόλις» 64 χρόνια από τότε που μια λιμουζίνα βάρους δύο τόνων συμμετείχε σε έναν παρανοϊκά σκληρό, επικίνδυνο και δύσκολο αγώνα, την περιβόητη Carrera Panamericana. Όμως, αντικρίζοντας την Cadillac Series 62 Coupe, αυτά που συνέβαιναν στον μηχανοκίνητο κόσμο το 1954 μοιάζουν να βρίσκονται χαμένα σε μια πολύ μακρινή αιωνιότητα.
Και αυτή η εντύπωση ενισχύεται ακόμη περισσότερο εάν σκαλίσει λίγο περισσότερο κάποιος την ιστορία της συγκεκριμένης Cadillac: ιδιωτική συμμετοχή στο «Παρί – Ντακάρ» της εποχής, την Carrera Panamericana των 3.000 χιλιομέτρων στους δρόμους του Μεξικού. Η οποία κέρδισε δύο από τις οχτώ ειδικές διαδρομές της κούρσας, αφήνοντας πίσω της, πνιγμένες στη δική της σκόνη, πανίσχυρες εργοστασιακές ομάδες.
Η Cadillac Series 62 Coupe τερμάτισε στην 11η θέση γενικής και 3η στην κατηγορία της, κάτι που θεωρήθηκε ένα απίστευτο κατόρθωμα. Η όλη ομάδα απαρτιζόταν από μόλις πέντε άτομα, τον ερασιτέχνη οδηγό Keith Andrews, τον συνοδηγό του Blu Plemons και άλλους τρεις φίλους τους από το Όρεγκον, περισσότερο για παρέα παρά για να παριστάνουν τους μηχανικούς.
Το θηρίο των 5,5 λίτρων που απέδιδε 218 ίππους αλλά και σχεδόν 45 κιλά ροπής, το είχε προσφέρει ένας έμπορος αυτοκινήτων, ο οποίος πείστηκε να γίνει και ο βασικός χορηγός των πέντε νεαρών – βασικό προσόν των οποίων ήταν η άγνοια κινδύνου. Με ταλέντο, ικανότητα, ρίσκο αλλά και τύχη, η Cadillac Series 62 Coupe διάνυσε τη διαδρομή των 3.000 χλμ. σε λιγότερο από 21 ώρες.
Μάλιστα, για τα τελευταία 200 χλμ. περίπου, οι Andrews – Plemons δεν έπεσαν κάτω από τα 190 χλμ. / ώρα ως προς τη μέση ωριαία ταχύτητα. Ελάχιστοι που είχαν δει την ανοικονόμητη αμερικανική λιμουζίνα στην εκκίνηση περίμεναν ότι θα την έβλεπαν ξανά στον τερματισμό. Η ντίβα, όμως, εκτός από τη χλιδή, απέδειξε πως είχε και ψυχή.
